Kviksyndi Hugans

Undirritaður var m.a. ritskoðaður fyrir að benda á þetta á ummælakerfi Silfurs Egils !!  Svo það er víða þar sem að ritskoðunin er brúkuð á netinu og menn svag fyrir eiginn málstað þegar að kemur að því.

Það ætti að vera skýlaus krafa í öllum umræðum að menn komi fram undir nafni, annars verður umræðan oftar en ekki algerlega gagnslaus og hverfur í ómálefnalegt orðaskak. Hinsvegar ættu menn að geta verið með dónaskap undir nafni ef að þeir vilja (meðan að þeir brjóta ekki landslög,misbjóða siðferðiskennd).

 Annars um ofbeldi; hvað er ofbeldi annað en síðasta úrræði ráðþrota fólks?? Þeim mun ráðþrotnara sem fólk upplifir sig, þeim mun meiri líkur er á að það beiti ofbeldi.  Fólk beinir hatri sínu að þeim sem að það upplifir að hafi orsakað þjáningar þess, sérstaklega ef að það virðist hafa verið gert án ábyrgðar eða afsakanna. Því þarf kosningar 2009 og endurskipulagningu á íslensku samfélagi hið fyrsta.

	Umræðuhættir á netinu
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Jafnrétti er krafa. Jöfnuður er takmarkið. Alger jöfnuður er tímaskekkja og óframkvæmanlegt (Lesa dýrabæ, bókina um Maó, mannkynssöguna). Til að jafnrétti leiði til raunverulegs jafnaðar þarf að leiðrétta aðstöðumun ef einhver.  Það er ekki lausn að leiða jöfnuð í lög t.d. með kvótum nema að með því sé verið að leiðrétta aðstöðumun (mótsögn?).

Aðstöðumunur getur verið í huga fólks og honum er hægt að breyta með kennslu og menntun. Aðstöðumunur getur líka verið í ytra umhverfi, gegn honum á að berjast með breytingum á ytra umhverfi til leiðréttingar. M.t.t. kynjajafnaðar, þá á að tryggja að karlmenn missi eins mikið úr vinnu við barnsburð og konur og tryggja að barnauppeldi sé ekki sérverkefni kvenna t.d. með því að bjóða alvöru leikskóla, frístundaheimili og skóla. Breytingar er miða að því að fólk vinni eðlilegan vinnudag og enga yfirvinnu eru líka dæmi um breytingar sem stuðla að kynjajöfnuði á vinnumarkaði. Mestan kynjaójöfnuð má finna í stéttum þar sem að karlmenn vinna yfir sig til að græða og þar sem að konur hafa fórnað starfsframa fyrir aðhlynningu barna, jafnvel án þess að eiga nokkuð val eða stuðning (einstæðar mæður?).